1.10.2010

Menjejak Harapan

Aku tak mengerti,

Adakah alam ini suatu kekesalan benar?

Ataupun kekesalan di sudut mata?

Di dalam duniaku yang sempurna,

Harapan bukan disungguhi,

Ia bukannya dipinta,

Bukanpun suatu bentuk kurniaan,

Ia tidak wujud.

Kerana harapan itu cuma kekesalan di Bumi.

Terdapatpun coretan-coretanku di setiap jejak di sini,

Di sepanjang lorong-lorong kekesalan ini,

Harapan sekalipun cuma ilusi.


Aku ingin menimbus,

Memadam lorong-lorong ini dari ingatan,

Sekali-kali aku memujuk diri,

Bahawa jejak-jejakku di sini cuma keazamanku

Untuk suatu penebusan kembali,

Diriku sebenar yang sudah lama ditinggalkan,

Ia bukan sekalipun kekesalan,

Ya, aku cuma mengabadikan harapanku

di sepanjang lorong-lorong memori,

Aku cuma terdaya

Masa itu memimpin diriku dalam keperitan

Harapan-harapan yang pernah menjadi keazaman diri.


Kekesalan ini telahpun berlalu,

Lorong-lorong ini kini dipenuhi keriuhan,

Kewarnian hakiki dan sejarah yang baru.
Aku kini cuma pengunjung dari silam.

No comments: